| Cantigas: | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI | XXII | XXIII | XXIV | XXV |
MANUSCRITOS:A 308 (fol.88r a/b), B 900 (fol. 193v. a/b e 194r a (repetido)), V 485 (fol. 77v. a/b).
O Cancioneiro da Ajuda deixa na cima da columna a o espazo habitual para a miniatura con que dá inicio a un novo autor e para a capital inicial da primeira cantiga. O traballo do iluminador e do rubricador quedou interrompido moito antes de chegar a esta parte final do cancioneiro, polo que no noso caso tanto a iluminación coma a grande inicial están sen empezar (cf. Michaëlis, CA, vol. II: 143-44 e Ramos, 1994: 37). Como é habitual neste cancioneiro, a primeira estrofa está escrita deixando espazo para a posterior incorporación da notación musical, traballo que non foi nin sequera iniciado no Cancioneiro (cf. Michaëlis, CA, vol. II: 144 e Ramos, 1994: 35). Por esta razón esta estrofa non segue unha segmentación por versos, aínda que si se indica a división versal por medio dun punto (vid. a distribución da estrofa na correspondente transcrición paleográfica).
A primeira liña da columna b (v. 9), está moi borrosa na folla do pergameo. O resto da estrofa presenta tamén certas dificultades de lectura debido ao deterioro do pergameo. Sen embargo, seguindo o método utilizado no seu día por C. Michaëlis, coa axuda dun espello pódese ler a estrofa sobre a madeira do interior da capa do códice, a onde este folio estivera pegado desde o momento da tardía encadernación do Cancioneiro, xa no séc. XVI, xunto co Livro de Linhagens do Conde de Barcelos (cf. Michaëlis, CA, vol. I: 619-620 e M. A. Ramos, 1994: 29-31).
A cantiga, numerada en B co nº 900 por Colocci, vai precedida das apostilas sel dis, por estar constituída por coblas unissonans, e 9gnd (unha das formas abreviadas de congedo utilizadas polo humanista italiano), por rematar con fiinda. Os sete últimos versos, como indicamos no apartado de variantes, repítense en B, na cima da columna a do fol. 194r., columna que repite integramente a columna b do fol. 193v. e que está riscada por unha liña vertical da cima ao fondo, probabelmente da man de Colocci. Non parece haber dúbida, examinando a entidade das diverxencias entre as dúas versións, de que esta repetición se debe a un despiste do copista de B. Os catro versos que compoñen a fiinda están remarcados por Colocci, nas dúas versións, por medio dunha liña vertical á esquerda.
| Servizo de publicacións da Universidade de Vigo - 2010 | Xosé Bieito Arias Freixedo |