| Cantigas: | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI | XXII | XXIII | XXIV | XXV |
I. Amigo, recoñezo que sempre vos causei pesar, mais se quixesedes amigar [1] agora comigo, eu nunca vos faría nin diría nada que vos causase pesar.
II. Se alguén vos di outra cousa, amigo, non llo creades, pois se eu puidese ser agora a vosa amiga, nunca vos faría nin diría nada que vos causase pesar.
III. Se eu vos tivese por amigo a vós, a quen para o meu mal causei pesar, aínda que de vós me viñese (pesar), nunca vos faría nin diría nada que vos causase pesar.
[1] Mantemos esta palabra porque non atopamos outra que exprese ao mesmo tempo os valores de ‘reconciliarse, poñerse a ben’ e o de ‘ter relación amorosa’ que se dan simultaneamente no texto, aínda que na actualidade esta segunda acepción ten un matiz claramente pexorativo do que carece na cantiga.
| Servizo de publicacións da Universidade de Vigo - 2010 | Xosé Bieito Arias Freixedo |