^[1]   P. Lorenzo Gradín (1996: 225) asocia tamén o signo X como unha indicación do copista de B -que neste caso se trata do copista e, o mesmo que copiou as cantigas de Roi Fernandiz-, para indicar o lugar onde debería facerse unha corrección. A cantiga de Pero Goterrez B 921, V 509, presenta efectivamente unha rasura no v. 2, marcado coa devandita cruz en aspa. Pero P. Lorenzo, chamando a atención sobre o coidado posto polo copista e de B “a la hora de señalar los lugares que deben corregirse, así como aquellos en los que advierte cierta dificultad”, atribúelle tamén a este copista os sinais en forma de cruz normal (+) rexistrados en B para indicar que o texto está incompleto. Pon como exemplo, entre outros, a cantiga B 931 de Roi Fernandiz (a nº XXIV da nosa edición) “en la que al inicio anota con su peculiar signo la falta de una estrofa, concretamente la segunda”. Independentemente de que, en efecto, tanto en B coma en V falta texto desta cantiga (cf. o comentario á mesma), pensamos que é preciso facer distinción entre as dúas marcas; entre o signo X que efectivamente é peculiar do copista e, e que só se rexistra en textos copiados por el, (cf. os casos recollidos por P. Lorenzo: B895, c 192r, v. 21; B908, c 195v, v. 2; B930, c 199v, v. 11; B985, 213r, v. 7; B1037, c 221v, v. 14) e o signo +, que se rexistra ao longo de todo o cancioneiro en zonas copiadas por outras mans e que é precisamente o que se rexistra ao inicio da cantiga B 931 para indicar que esta está incompleta, como tamén se rexistra ao inicio da cantiga anterior B 930, polo mesmo motivo.

Polo que respecta a este signo (+), segundo o que pode deducirse das grafías e das maneiras diversas de introducilo no manuscrito, parece que en efecto foi empregado polos propios copistas. Por exemplo, na cantiga B 523, fol.117r a, o signo é de formato pequeno e está empregado en varias ocasións introducido na propia columna onde se copia o texto, copiado neste caso polo copista a. Este mesmo formato e maneira de proceder, introducindo o signo no interior do propio texto atopámolo uns folios máis adiante, na cantiga B 618, fol.136r a, en varias ocasións. Porén, no inicio da estrofa segunda desta cantiga a marca está duplicada e unha delas, situada xa na marxe esquerda, parece de grafía diferente. Esta maneira de proceder, introducindo a marca no interior do texto parece exclusiva do copista a e rexístrase ao longo de todo o cancioneiro, por ex. na cantiga B 1153, fol 247r b, ou na cantiga B 1164, fol. 248v b, na que de novo se atopa o signo tamén duplicado na marxe, parece que debido a outra man.

O copista a emprega tamén o signo +, normalmente na marxe esquerda da columna que está a copiar, situándoo moi próximo á vertical onde comeza o texto, cando deixa unha porción importante de texto sen copiar (unha ou máis estrofas). Así ocorre por exemplo no fol. 237v a e b, onde ademais a marca é peculiar polo gran tamaño, no fol. 239r b, ou no fol. 256v a.

Pero hai outras ocasións, tanto en zonas do manuscrito copiadas por este copista a coma polos outros, en que se rexistra o signo + cun formato parecido en case todos os casos, situado ben na marxe esquerda da columna a, ben na marxe dereita da columna b, claramente afastado da zona do texto, e que probabelmente non se deba á man dos copistas, senón que podería pensarse que estas cruces foron postas polo propio A. Colocci, xunto con outras notacións de carácter organizativo, para anotar algunhas das lagoas presentes en B, detectadas durante a revisión, cotexándoa co exemplar, da que foi a súa copia de traballo (cf. A. Ferrari, 1979: 66-67). Rexístrase por ex. no fol. 10v a e no fol. 11r a e 11v a, copiados polo copista b; no fol. 87v a e b, e no fol. 88r a, copiados polo copista d; no fol. 103r b ou no fol. 213v a copiados polo copista e; no fol. 178v a copiado polo copista c; no fol. 238v a (cf. na col. b do recto do fol. seguinte, 239, a diferenza de forma e de colocación con respecto á cruz copiada pola man do copista a) e no fol. 261v a, copiados polo copista a, etc.