| Cantigas: | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI | XXII | XXIII | XXIV | XXV |
I. Se se tivese por forza que morrer, señora, ao ver un gran mal da cousa que máis se amase de todas as que Deus fixo, eu non podería seguir vivindo desde que vos aquí colleron e levaron contra a vosa vontade, sen poder eu valervos nese trance.
II. Non souben ningún remedio para poder aturar a coita que me embargou ao ver de qué maneira vos collían á forza, e ben quixera antes morrer ca quedar vivo para ter que presenciar tan grave pesar,
III. e nunca poder desde ese intre agardar xamais ningún pracer neste mundo, e ter sempre que queixarme a Deus, por El querer isto; mais coido que algo si é certo: que Deus, que me mostrou isto, por iso non me mata, para que teña que sufrir sempre,
IV. e para que nunca poida librar estes ollos meus de chorar, e para que teña sempre que desexarvos a vós e á vosa fermosura, que nunca me ha de esquecer, e para sempre matinar no meu mal. Ben me podo asombrar por non levarme a morte!
Fiinda. Nunca a Deus lle dea por querer mostrar tanto pesar a ninguén, como el (/El) podería aturar.
| Servizo de publicacións da Universidade de Vigo - 2010 | Xosé Bieito Arias Freixedo |