| Cantigas: | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI | XXII | XXIII | XXIV | XXV |
Cantiga de amor do tipo de refrán. Consta de tres estrofas de catro versos octosílabos agudos con rimas alternas, máis un refrán de dous versos tamén octosílabos agudos, con rima propia.
Trátase de cobras singulares, se ben a terceira retoma a rima b da primeira estrofa, agora como rima a.
Coblas capdenals: 4 I e direi-vos por que, 4 II e direi-vos eu por que; se ben pode falarse de correspondencia paralelística literal entre ambos versos.
Rima derivada: 4 I (ei) e 1, 2 III (averei, ouver); 3, 4 III (querrei, quiser).
Tamén hai correspondencias paralelísticas entre os vv. 1 e 3 da primeira estrofa.
Esquema métrico:
| 8a | 8b | 8a | 8b | 8C | 8C | |
| I | er | ei | ir | |||
| II | ar | on | ||||
| III | ei | εr |
Esta distribución de rimas é bastante frecuente na escola galego-portuguesa, onde se rexistra nun total de oitenta e unha composicións aplicada con distintos metros (cf. Tavani, RM, esquema 99: 54). Na lírica occitana rexístrase unha vez esta distribución de rimas, aínda que con outro metro e nunha composición sen refrán, formada por coblas unissonans (cf. Frank, RM, esquema 358). É máis frecuente entre os trouvères: no repertorio de Mölk-Wolfzettel rexístrase este esquema de rimas (1143) en once composicións con estrofas de seis versos e en cinco ocasións en estrofas soltas de composicións heteroestróficas, pero nunca se aplica con versos octosílabos.
| Servizo de publicacións da Universidade de Vigo - 2010 | Xosé Bieito Arias Freixedo |